прокламира св. и несв.

прокламира (св. и несв.)

Националистичкиот кич ги прокламира своите темелни идеи: национален суверенитет и привилегираност на единката втемелена на соодветна крвна група.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Него особено го револтира што таква потребна програма не успеа да прокламира ни една толку силна и така широко поставена револуционерна организација во Македонија, како што беше ТМОРО, туку најважните прашања си дозволи да ги остави да се решаваат „подоцна”.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Прво ќе го прегледаме прашањето: во каков однос ќе станат комитетите и македонската интелигенција кон едно ново национално течење сред Македонците, коешто бара не само политичко, ами и национално и религиозно ослободување на Македонија, т.е. кон едно течење што прокламира „Македонија за Македонците” против сите претенденти на Македонија, во тој број и против Бугарија и Бугарите?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Како некогашен сорбонски дипломец, одличен познавач на францускиот, шпанскиот и другите романски јазици, тој, всушност, не се прокламираше како застапник на чистењето од опасните турцизми, туку едноставно бараше патишта како да се обезбеди иднината на потомците, како да се обезбеди најдобриот можен систем на нивното воспитување, да се формираат нивните карактери во неизвесните и секогаш променливи балкански времиња, како да живеат со јасен и здрав јазик, без нагризувачки примеси од минатото.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Социјалистичкиот кич прокламираше своја идеологија: братство и единство, интернационализам, социјална еднаквост и технички прогрес.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Врз основа на идеите прокламирани во Манифестот, во Виена во 1925 била формирана ВМРО (Об).
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Мислам на места кои прокламираат одговорна анархичност и сл.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
По потпишувањето на германско- италијанскиот договор било јавно прокламирано формирањето на Оската „Берлин- Рим“ (октомври- ноември 1936), а во март 1939 се придружила и Шпанија.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)